Met pijn in het hart schrijven we vanuit de gastopvang een liefdevol verhaal voor kleine Dolly, wij noemen haar hier Lou. We hebben zo ontzettend veel met haar meegemaakt in de korte tijd dat ze hier gezeten heeft dat we niet zo goed weten waar we moeten beginnen.
De reden dat we haar hier Lou noemen is omdat we dat fijner vonden klinken dan Dolly. Al noemen we haar ook heel vaak LaLou, Louschka en LoeLoe. Of gewoon de Prinses op de erwt.. want dat is ze wel een beetje!
Loutje is begin maart bij ons in opvang gekomen. Ze was zwervend op straat gevonden, in paniek.. zo zwaar in paniek en wat was dat logisch, want wat was ze er toch vreselijk aan toe. Ze had overal grote ontstekingen. Van haar oren en oorschelpen tot haar ogen, de randen van haar ogen, haar voorpootjes en tenen.. Alles was stuk, rood, gezwollen en vies. Ze had pijn, jeuk en ontzettend veel ongemak, dus het eerste doel was om al die vreselijke ontstekingen onder controle te krijgen. Met medicijnen, wassen, deppen en zalf smeren is dat gelukkig snel veel minder geworden. Maar toen kwam de vraag: “waar komen deze ontstekingen dan vandaan?”. Er bleven steeds veel gisten en bacteriën in haar oren ontstaan ondanks we al weken haar oren aan het zalven waren, dus toen kwam het vermoeden dat de kans toch wel erg groot zou zijn dat ze een allergie zou hebben. Nu krijgt ze hier een hypoallergeen dieet voor en sinds dien zijn haar oortjes niet meer ontstoken geweest! Gelukkig is Lou een hele goede eter en eet ze zelfs haar dieetvoer, net zo smakelijk als elk ander voer.
Ondanks dat de ontstekingen allemaal onder controle waren, bleef Lou erg veel last houden van haar oogjes. Er ontstonden een soort van “draden” in haar ogen. Ook kneep ze veel met haar oogjes en wreef vaak met haar pootjes over haar snoet. Na onderzoek bleek dat Lou geen traanvocht produceert, waardoor haar oogjes de hele dag veel te droog waren. We wisten al dat ze niet veel kon zien door een te hoge pigmentatie in haar ogen en met dit symptoom erbij, werd gediagnostiseerd dat dit veroorzaakt wordt door een auto-immuunreactie. We hebben allerlei soorten druppeltjes en zalf geprobeerd om de vochtigheid van haar oogjes hoger te krijgen maar het ongemak bleef en haar oogjes bleven even droog. Dus er moest voor Lou een keuze gemaakt worden: of de rest van haar leven pijn, ongemak en toch al bijna niets zien, of een zware operatie waarbij haar beide oogjes verwijderd zouden worden en ze de rest van haar leven pijnvrij zou zijn. We hebben voor de laatste optie gekozen en haar beide oogjes laten verwijderen. Dit was een ontzettend zware periode, maar het resultaat is gelukkig precies die waar we op gehoopt hadden! Lou heeft geen pijn meer én is hartstikke gelukkig <3
En dan komt het moment waar op alles goed gaat… Ze medisch gezond maar vooral heel blij is. En dat is top, begrijp ons niet verkeerd.. Maar voor ons het moment waarop we een verhaaltje moeten gaan schrijven. Een verhaal waarin we moeten gaan vertellen wat voor een fantastisch hondje Lou is en waarmee we mensen gaan zoeken waar ze de rest van haar leven mag gaan wonen.. en wij dus afscheid van haar gaan nemen.
Want fantastisch is ze! En Lief, grappig en gezellig. Maar vooral ontzettend knuffelig! Haar nummer 1 hobby is toch wel écht knuffelen en eten ;)
Lou haar geboortedatum is geschat op 1 maart 2019 en is echt een mensen-hondje. Het allerliefst ligt ze de hele dag bij iemand op schoot.. op haar rug, en dan zorgt ze er wel voor dat je haar buikje aait. Daar tussendoor gaat ze ook heel graag wandelen! Ze loopt hier heerlijk mee los door het bos, Springt en spettert door plassen en luistert heel goed als je haar roept. Los is ze goed met onbekende andere hondjes en vaak negeert ze deze zelfs. Het is voor haar nieuwe baasje natuurlijk wel belangrijk dit altijd goed in de gaten te houden en haar te beschermen voor loslopende honden die op haar af stuiven, want ja.. zonder ogen ziet ze het zelf natuurlijk niet gebeuren en dan kan ze nog wel eens flink schrikken en daardoor fel reageren. Ze woont nu in huis samen met 3 andere honden. Dit was in het begin een beetje lastig want ze laat het kaas zeker niet van haar brood eten. Na een goede introductie en een flinke wen-periode, gaan de honden in huis, als de opwinding niet te hoog wordt, goed met elkaar om. Lou gaat het beste met honden die een niet te fel karakter hebben. Ze kan zelf soms wat pittig reageren, wanneer honden dit negeren, is dit geen probleem. Een andere hond is zeker geen vereiste, Lou zou ook prima als enige hond kunnen want “hoe meer aandacht voor Lou, hoe beter” is haar eigen motto ;)
Hier in huis wonen ook een aantal volwassen katten en er lopen een aantal pleegkittens. De volwassen katten laat Lou met rust, sinds deze haar een keer op haar plek gezet hebben, maar naar de kittens is ze ontzettend fel. We plaatsen haar bij voorkeur uit in een gezin zonder katten.
Gezien haar soms iets wat opvliegende karakter, ze niets ziet en kinderen erg onvoorspelbaar zijn hebben we besloten dat het niet verstandig is om haar te plaatsen bij jonge kinderen. Lou heeft daarnaast een voedselallergie en mag niets anders eten dan haar eigen brokjes, vlees en snacks en dat is ook een uitdaging met kleine kinderen. Wat grotere kinderen die haar grenzen accepteren, zou wel mogelijk zijn.
Dus.. het is een heel verhaal geworden. Ben jij. na het lezen van het verhaal van Lou net zo verliefd op dat lieve snoetje van haar als wij dat zijn? Vul dan onderstaand contactformulier in en dan neemt haar gastgezin contact met je op om een kennismaking in te plannen!
